zoutvlaktes/saltflats

Hoi.

Na La Paz was het tijd om naar Uyuni te gaan met de nachtbus. Ik heb nog nooooit zo lekker geslapen in een bus. het was echt net een bed, en ze deelde ook nog eens dekentjes uit. echt heel verassend. 's morgens werden we wel heel vroeg afgezet en moesten we allemaal de bus uit. Er was alleen nog helemaal niks open behalve wat tentjes om te ontbijten.

Er stonden alweer tientallen mensen te wachten om je onderhand mee te sleuren naar hun restaurantje. Nadat onze tassen uit de bus waren, hadden we toch maar besloten om er eentje te volgen want dan wisten we in iedergeval waar het centrum was. En daarnaast was het iets van -2 graden celcius buiten, dus je had echt geen zin om buiten staan te wachten tot de reisbureautjes open waren.

Rond een uur of 9 gingen de bureautjes open en hadden we een tourtje geboekt. Ze zeiden dat het niet nodig was om een engelse gids te nemen omdat de spaans sprekende gids wel een aantal dingen kon zeggen in het engels waardoor je alles wel zou begrijpen. Dus zijn we daar maar voor gegaan... daarnaast was een engelse gids ook 50 dollar duurder. We waren trouwens nog steeds met de twee canadese meisjes, en zij spraken ook geen spaans. Dus we hoopten heel erg dat er spaans sprekende mensen in ons groepje zouden zitten.

And you get what you wish for... Want toen ons groepsgenootje aan kwam zetten riepen we meteen naar hem: " Do you speak spanish?" en dat deed ie, alleen helaas dan weer geen engels haha. Daarna zijn we een ouder koppeltje op gaan halen die ook spaans konden spreken, maar helaas ook geen engels. Dus we hebben echt met handen en voeten de hele dag moeten comuniceren. Ik heb ze zelfs proberen te vertellen over Maxima. Want zij kwamen toevallig allemaal uit Argentinie. En na een half uurtje waren we ongeveer zo ver dat ze het snapte. Dus zo goed is ons spaans.

Maargoed, we zijn als eerst naar een plek gegaan buiten de zoutvlaktes waar allemaal oude treinen stonden. Je kon er op klimmen en foto's mee maken. We hadden er een half uur maar we zijn allemaal weer heel snel de jeep weer in gegaan. Want het was nog steeds best koud en het waaide heel erg hard.

De tweede stop was bij een marktje, wat ik echt een nutteloze stop vond. Ze verkochten dezelfde rommel als overal. En het was ook nog eens duurder. Gelukkig konden we wel naar de wc daar, dat was misschien het enige nuttige ervan. Ookal moest je een euro betalen voor niks. Want de wc's zijn hier niet op zn allerbest.

Met de derde stop hadden we lunch in het zouthotel. Dat hotel was gemaakt van zout, en ik denk eigenlijk ook wel van steen haha, want dan scheen een beetje door het zout heen. De lunch was heel lekker, en na de lunch werd het gelukkig al een stuk warmer buiten. En toen was het dan eindelijk zover, we waren eindelijk op de zoutvlaktes!

Wauw, echt super mooi. Eigenlijk is het gewoon een woestijn wat bestaat uit zout. Maar het leek heel veel op sneeuw.. Zo vreemd dat er echt kilometers zout versprijd ligt. Zo veel dat je er eigenlijk drie dagen over heen kunt rijden. Wij hadden maar 1 dag geboekt, wat ik eigenlijk wel genoeg vond. Want het was echt heel erg mooi, maar op een gegeven moment is het alleen maar wit wat je ziet en is het "normaal" geworden.

En dan, de laatste stop was bij het water. wat ook heel koud was, maar heel mooi. we hadden rubberen laarsjes aan gekregen en konden zo naar de reflecties kijken van onszelf, maar ook van flamingo's! En ook de zonsondergang was echt super mooi. Ik denk echt wel de allermooiste wat ik ooit heb gezien, want het weerspiegelt ook super mooi dus jep, heel mooi haha, meer kan ik er niet zo veel over zeggen. Op een gegeven moment zijn we wel in de jeep gaan zitten van de kou maar Alexia was echt diehard nog foto's aan het maken en ze wilde heel graag nog zelfs de sterren zien. Maar zodra er een sterretje aan de lucht verscheen zijn we maar weer terug gegaan. Want zij was echt nog de enige die er nog plezier in had haha. en toen we terug reden konden we ook nog wel sterren zien vanuit het raampje van de jeep. Er waren echt heel veel sterren, niet normaal. Ook wel een heel mooi gezicht, je kon zelfs de milkyway zien.

Toen we weer terug in Uyuni waren hebben we de bus naar Potosi gepakt. We werden daar gesplitst. Lotje en ik in de ene bus, en de andere meisjes in de andere. Hopelijk konden we elkaar nog vinden in Potosi zo midden in de nacht...

We zaten al een tijdje in de bus toen er een vrouwtje iets riep met Potosi. Ik werd er wakker van. Ik stak mijn hand op en riep si, maar ze bleef maar iets roepen in het spaans over Potosi. En de bus bleef ook doorrijden dus ik snapte er niks van. Op een gegeven moment zei lotte ook tegen mij dat ik niet zo veel si moest zeggen omdat dat misschien verwarrend voor hun was. Dusja, toen hield ik maar op. Maar even later zag lotte het hostel wat we hadden gereserveerd voorbij komen dus moest ik toch nog gaan vragen of ze wilde stoppen haha. Dus we stopten echt heel erg random midden in de middle of nowhere. Soms is het echt handiger om spaans te kennen in deze situaties!

Het was nog best wel een eindje om te voet terug te gaan naar het hostel dat we voorbij zagen komen, ondertussen stopten er al verschillende taxi's, maar die wezen we allemaal af. Uiteindelijk kwamen we erachter toen we bij het " hostel" waren, dat het geen hostel was. Pff dat was echt heel stom dus en een beetje eng ook, zo in het donker met zn tweetjes. We hebben toen dus toch maar de taxi gepakt naar ons echt hostel. En daar kwamen toevallig ook onze twee canadeesjes aangelopen dus eindgoed algoed.:)